อันสกุลที่ว่าสูงหรือต่ำนั้น
บรรดาสัตว์โลกผู้อยู่ใต้อำนาจกฎแห่งกรรม
ย่อมมีทางเกิดได้ด้วยกัน
อย่าว่าแต่ปู่คนเดียวเลย
แม้แต่ภพชาติสูงต่ำนั้นเป็นสายทางเดินของสัตว์โลก
ผู้มีกรรมจำต้องเดินต้องผ่านเหมือนกันหมด
คนมีวาสนามากก็ผ่าน
คนมีวาสนาน้อยก็ผ่านภพกำเนิดสกุลต่างๆ ดังกล่าวมา
เช่นหลานเป็นพระเจ้าฟ้าเจ้าคุณ มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่
หลานจากที่นี่ไปกรุงเทพฯ ด้วยเท้าก็ดี
ด้วยรถยนต์ รถไฟก็ดี ด้วยเรือเหาะเรือบินก็ดี
หลานจำต้องผ่านดินฟ้าอากาศ
เย็นร้อนอ่อนแข็งที่สูงๆ ต่ำๆ
ซึ่งมีอยู่ตามรายทางเรื่อยไป
จนถึงจุดหมายปลายทางคือกรุงเทพฯ โดยไม่อาจสงสัย
การเกิดในสกุลสูงๆ ต่ำๆ ตลอดภพชาติต่างๆ กันนั้น
สัตว์โลกเกิดตามวาระกรรมของตนมาถึง
แม้จะทรงบุญหนักศักดิ์ใหญ่
แต่เมื่อถึงวาระกรรมของตนที่ควรจะเสวยอย่างไร
ก็จำต้องเสวยตามรายทางคือภพชาตินั้นๆ
เท่าที่ปู่มาเกิดในสกุลชาวนา
ปู่ก็ไม่เสียอกเสียใจ ไม่น้อยเนื้อต่ำใจ
เพราะปู่เชื่อว่า ปู่มาเกิดตามวาระกรรมของปู่เอง
ปู่จึงไม่ตำหนิติเตียนบิดามารดาผู้ให้กำเนิด
ตลอดญาติมิตรพี่น้องที่เกิดร่วมและใกล้ชิดสนิทกันว่ามาให้โทษปู่
มันเป็นกรรมของใครของเรา
ดังธรรมท่านสอนไว้ไม่มีผิด ไม่มีที่คัดค้าน
ปู่ยอมรับธรรมท่านอย่างซึ้งใจ ไม่มีวันถอนเลย
(จาก หนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่ขาว อนาลโย)
